1 week later..
En ik schrik.
Ik schrik van de angst die ik hier de afgelopen week bij mijn cliënten zie. Ik schrik van de hevige reacties. Ik schrik van de onmacht bij velen. De overdondering. De verwarring.
Alsof we het noorden kwijt zijn. Alsof we continu in fight flight freeze modus zitten. Alsof we niet meer vertrouwen..
2 maand later..
Wat is er op 2 maand tijd gebeurd dat we zo wankelen? Welk beestje (behalve het Coronabeest) heeft ons zo in zijn macht dat we niets of niemand meer kunnen vertrouwen? Noch de media, noch de experts, noch de ander die zich op minder dan anderhalve meter van ons bevindt? Maar vooral, noch onszelf..
En dat laatste, dat laatste vind ik schrijnend.
Zijn wij dan zo onzeker, zo manipuleerbaar, zo weinig geconnecteerd met onszelf dat we geen stabiele houvast hebben?
Zijn wij dan zo vervreemd van onszelf, ons lichaam dat we het niet meer vertrouwen?
Sinds wanneer is ons lichaam onze vijand geworden?
Ons lichaam is zo wijs, zo intelligent, een wonderlijk universum op zichzelf. En toch maken we daar geen gebruik van, durven we daar niet op vertrouwen.
Ons lichaam heeft maar 1 taak: overleven. En het doet er alles aan om die taak met toewijding te volbrengen. Elke dag opnieuw. Elke. Seconde. Opnieuw.
Stel je eens voor dat jij de taak hebt elke dag de perfecte balans te vinden in het organiseren van je bloeddruk, je hormonenhuishouding, je hartslag, je ademhaling, je spijsvertering, je hersenactiviteiten.. Onmogelijk. Als je dat vanuit je kleine bewuste brein zou moeten regelen, je ligt binnen de seconde dood op de grond. Enfin, ik toch 😉
Wij zijn niet in staat een zo perfect op elkaar inspelend systeem te managen.
Het mooie is, het managed zichzelf.
Het enige wat wij moeten doen is niet teveel in de weg lopen en het af en toe wat water (en voeding), verse lucht, zon en beweging en rust te geven.
En toch slagen we daar niet in.
We zijn zo vervreemd van onze eigen natuur dat we niet meer vertrouwen op die ongelooflijke intelligentie van ons lijf.
We zoeken heil extern: in medicatie als we ziek worden, in raad van anderen (artsen, specialisten, experts,..), in ons (beperkte en geconditioneerde) denken om te willen begrijpen en valse zekerheden te creëren, in Dr. Google, de boekskes. .
Bij onszelf te rade gaan, luisteren naar ons lichaam, voelen wat voor onszelf klopt, experimenteren met wat wel en niet werkt, tijd nemen, rusten, mediteren, gezond boerenverstand gebruiken,..
What about that?
Ons lichaam communiceert heel duidelijk met ons. In lichaamstaal. En die taal is gebaseerd op voelen. Of symptomen als we al lang niet meer gevoeld hebben. Of ziekte als we veel te lang genegeerd hebben.
Wat voor jou goed voelt is heel persoonlijk. Ieder lichaam is uniek en heeft eigen behoeften die het op eigen wijze communiceert. Je hoeft enkel te luisteren.
Vertrouwen begint in het (leren) kennen van jezelf. Pas als je je handleiding kent, kun je er leren mee werken. En als je er mee kan werken, kun je er op terugvallen, kun je vertrouwen.
Ons lichaam wijst ons de weg. Elke dag opnieuw. Elke. Seconde. Opnieuw. Wie luistert nog?
Commenti