top of page
Foto van schrijverSofie Lievens

Plantrekker



Ik kreeg het vroeger veel te horen “dat ik een plantrekker was”. Het klonk eerder als een verwijt toen dan als een compliment. Ondertussen weet ik beter en kies ik gewoon lekker zelf voor het laatste. (Nog zo’n karaktertrek: ik ben ook een goestendoener (vertaald: ik doe gewoon lekker mijn eigen ding).


Want ja, mijn plan trekken, dat kan ik wel: ik ben een echte DIY-er, een rasechte doe het zelver dus. En daar ben ik best trots op.


Zelfstandig worden en een eigen praktijk beginnen? En waarom niet.


Een eigen huis kopen? Tuurlijk wel.


Dan dan ook nog eens verbouwen? Ach, leuke uitdaging.


Eigen website maken? Makkie toch.


De Himalaya die lonkt? Gewoon rugzak pakken en wegwezen.


Hechtingen verwijderen? Doe ik toch gewoon zelf.


Werken en studeren? Dat plan ik er wel even bij.


Nu ja, het klinkt alsof ik dat allemaal met de vingers in de neus deed, maar dat was het niet altijd.


Dat het soms met bloed zweet en tranen was.


Dat het dikwijls met vallen en opstaan was.


En dat het niet altijd piece of cake was.


Maar dat het wel elke keer “mijne plan trekken” was.


Dat het altijd zoeken was en flexibel zijn en het beste uit mezelf halen om daar te geraken waar ik wilde zijn (of waar het leven me bracht).

Ik leerde dat ik veel talenten had, creatief was, spitsvondig, oplossing - en resultaatgericht.

Ik kon op mezelf rekenen als het ging over volhouden, grenzen verleggen maar ook respecteren, er het beste van maken, uitdagingen aangaan, open en verwonderd blijven. Maar ook als er water bij de wijn moest gedaan worden, als er op de rem moest getrapt worden, als het tijd was om los te laten.


Dat ik best veel kon, leerde ik gaandeweg. En dat ik dat gewoon in mezelf zitten had. Gratis en voor niets. En dat ik daar gretig en met veel dankbaarheid gebruik van maak.


Maar 1 ding kan ik niet.


1 ding zal me nooit lukken. Voor dat ene ding heb ik hulp nodig. Voor dat ene ding zal ik altijd een ander nodig hebben. Mijn plan trekken zal daar nooit de optie zijn.


En dat ene ding is: mijn eigen blinde vlekken zien.


In al dat plan trekken zijn er altijd de anderen geweest die me hebben laten zien wat ik zelf niet kon zien. Waren zij het die me de spiegels voorhielden waarin ik ontdekte wie en wat ik wel en niet was.

Zij waren de handjes hulp onderweg; niet letterlijk maar onder de vorm van uitdagingen, levenslessen, keiharde maar ook liefdevolle reflecties, aanmoedigingen en groeiprocessen. Zij waren broodnodig om me bewust te worden van al die plantrekkertrekjes, de mooie en minder mooie. Zonder hen had ik nooit kunnen worden wie ik ben. Zonder hun spiegel zou ik nooit kunnen schitteren.


Ben jij ook zo’n plantrekker? Doe jij wat dan ook het liefst op jezelf, op jouw manier en je eigen tempo?


Maar heb jij ook nog wat blinde vlekken als het op zelfzorg aankomt? Kun jij ook nog een handje hulp gebruiken om te zien (en te leren) hoe jij nog meer tot rust kunt komen en wat jou daarvan weerhoudt?


Dan heb ik binnenkort iets tof voor jou: het doe het zelf-zorg traject “Relax it's just stress". Het traject dat je leert minder te stressen over je stress. Een volledig online traject in een digitale leeromgeving waarin je leert hoe van stress en onrust terug naar rust en ontspanning te komen.




38 weergaven0 opmerkingen

Comments


bottom of page