“Ontspan maar” Je hoort het dikwijls: bij de chiropractor net voor hij je “kraakt”, bij de tandarts als hij met z’n boortje in de buurt komt, bij de dokter voor hij je een spuitje geeft,..
Gek, hoe je op de meest gespannen momenten gevraagd wordt “eventjes te ontspannen”. Alsof dat op commando kan.
En toch, toch lukt het je dikwijls er een geforceerde ontspanning uit te persen. Alsof je met een beetje inspanning jezelf kan ontspannen. Wat een contradictie.
Het blijft iets vreemd, ontspannen: het is niks doen in het doen, ontspannen in de spanning, aanwezig zijn bij wat is zonder meer. En laat ons daar nu net niet zo goed in zijn. Niks doen, overgave, loslaten..
Oo we houden zo graag vast, hebben zo graag de controle en willen vooral weten wat komt; die eeuwige drang naar zekerheid altijd.
Maar ontspannen hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn. Ik noem het een “zijn”, een zijnstoestand. Nogal abstract maar het komt simpelweg neer op een toestand die ontstaat als je doen en denken loslaat. Dan blijft “zijn” over. Dus als je ophoudt met vanalles te doen (dus ook ophoudt met te proberen ontspannen) of te denken (dus ook ophoudt met proberen niet te denken), dan ontstaat er een diepe staat van ontspanning, van puur zijn.
Proberen?
Ik ben er voor je
Comments