Het mooiste kado voor iemand én jezelf? Be present. Just as simple as that.
Ja ik ga met clichés gooien vandaag. Als Mariah Carey dat sinds jaar en dag rond deze tijd mag, dan mag ik dat ook.
Want, here we are again, het is het einde van alweer een vervlogen jaar, en eindes (of beginnens- is dat een woord? ), die worden gevierd. Het is een klassieker (net als Mariahs christmas gekweel) maar deze laatste dagen van het jaar zijn kadootjes tijd. En los van het feit dat kadootjes kopen misschien wel een stresske kan opleveren (want ja, ook dit jaar het xmasshoppen alweer veel te lang uitgesteld en dus op het allerlaatste moment aanschuiven in overvolle winkels-met, yep, Mariah Carey die je in elk van die winkels vanuit de luidsprekers aan(af?)moedigend toe zingt), maar over het algemeen geldt: kadootjes krijgen is leuk!
Misschien kijk je er naar uit, naar die kadootjes; misschien wacht je met een bang hartje af en bedenk je alvast hoeveel paar sokken of zakdoeken een mens in zijn leven kan verzamelen. (Kerstsokken)tradities zijn er om in ere te houden, nietwaar tante Julia. Anywayzz, ik dwaal af.
Voor sommigen is deze periode van het jaar een fonkelend feest, voor anderen het verplichte jaarlijkse pijnlijke nummertje opvoeren. We zoeken elkaar op (of net niet), we trekken onze mooiste jurken aan (of maskers), we slikken voor het zoveelste jaar onze kalkoen (of trots) in. Voor ieder wat wils.
Wat het ook zij, dit feesten, dit samen vieren, we doen het om opnieuw verbinding me elkaar te kunnen voelen (of het gemis ervan). Dit hele jaarlijkse ritueel gaat het over samen zijn.
SAMEN zijn of samen ZIJN.
We kwetteren er op los, we knuffelen wat af (nu ja, de laatste twee jaar iets minder), we updaten elkaar over onze laatste do's and don'ts alsof we elkaar in geen eeuwen hebben gehoord of gezien.
En misschien is dat wel zo..
Zonder dit feestje te willen bederven (mag het een béétje vrolijk blijven zo op het einde van het jaar Sofie), maar evengoed: hoe lang is het geleden dat jij je nog écht gehoord of gezien voelde? En omgekeerd: neem jij de tijd om oprecht te luisteren en onbevangen te kijken naar wat er gezegd en getoond wordt?
Want hoe dikwijls zijn we nog echt aanwezig? Luisteren we 100% zonder oordeel? Zonder (al dan niet goedbedoeld) te willen reageren met eigen meningen of tips? Zitten we al met een antwoord klaar nog voor de ander uitgesproken is? Hoe dragend en helend is het niet als iemand echt 100% aanwezig is, jou de ruimte geeft helemaal jezelf te mogen zijn? Zonder oordeel, zonder verwachting, zonder verborgen agenda? On voor waardelijk.
Wat als..
Wat als we dit jaar eens echt ruimte zouden maken voor een verrassend geschenk: het schenken van onze aandacht. Het geven van onze aanwezigheid, 100%.
Ipv de klassieke oppervlakkige smalltalk: “en? druk zeker?”, waarom niet es doorvragen. “Vertel, wat doet dat met jou, al die druk(te)?”. Ja nonkel José zal misschien eens raar opkijken van de vraag hoe hij het afgelopen jaar is omgegaan met alle veranderingen en onzekerheden ipv het nog maar eens te hebben over het geklungel van de politiekers. En dochterlief zal wellicht es met haar ogen rollen als je haar oprecht vraagt waar ze zich de laatste tijd zo onzeker over voelt. Het voelt even wennen, als er onverwacht echt ruimte voor je wordt gemaakt, maar is dat niet wat we het meeste verlangen?
Hoe verbindend zou het niet zijn eens een extraatje van onszelf te geven, gewoon door aanwezig te zijn. Niet alleen letterlijk in je mooiste outfit, maar ook met je oprechte aandacht. Het kost je niks, integendeel: het geeft je zoveel terug..
So, why not, be (a) xmas present this year.
Ik wens jullie warme en ontspannen feestdagen toe.
liefs, Sofie
Comments