Gisteravond had ik een vreemde gewaarwording. Ik voelde mezelf letterlijk in slaap vallen. En ik moet zeggen, ik vond dat best een beetje eng.
Ik lag in bed, ogen gesloten en toen gebeurde het: ik viel in slaap “Hoezo?” Hoor ik je denken “dat doe je toch iedere avond” Ja, maar deze keer voelde ik het letterlijk en heel bewust: in slaap “vallen”.
Ik voelde mij in mijn lichaam achterover zakken (ik lag op mijn rug) en ik voelde dat lichaam nog dieper in mijn matras vallen. En mijn geest die zakte niet mee. Integendeel, die zweefde? de andere richting uit, richting plafond. Het leek wel een beetje op sterven. Niet dat ik ervaringsdeskundige ben, maar toch.
Dus ja, in slaap vallen, letterlijk, zo voelde het. In slaap vallen als in loslaten, overgave, vertrouwen. Overgave aan het onbekende -en dat vergt best wat moed en vertrouwen. Geen wonder dat zoveel mensen slaapproblemen hebben, bedacht ik. Als in slaap vallen zo tegennatuurlijk is (geworden): loslaten, overgave, vertrouwen.
Ik zie in mijn praktijk heel wat mensen met insomnia: moeilijk inslapen, veel wakker worden ’s nachts, te vroeg wakker worden ’s ochtends.. We vinden het best eng, al dat niet weten, niet bevatten wat komen gaat, dat loslaten en vertrouwen op wat komt. We hebben graag de controle; dat geeft ons een (vals) gevoel van zekerheid en veiligheid: weten wat er komen zal. Maar laat nu net slapen het compleet tegenovergestelde zijn: niet weten wat er gaat gebeuren eens je je ogen sluit en verdwijnt in de nacht. Zal je slapen als een roos? Zul je dromen? Misschien een nachtmerrie? Zul je midden in de nacht opgeschrikt worden door een geluid? Wat als er iets gebeurt als je slaapt (en je het dus niet weet). Stel, inbrekers.. enz..
Slapen vraagt behoorlijk wat vertrouwen: zowel in onszelf als in ons lichaam. En dat vertrouwen, dat loslaten, die overgave, dat kun je leren.
Een handje hulp nodig? Ik help jou op weg.
Comments